RLA
Retrato de la Loçana andaluza. Edición digital
Opciones de visualización
Texto: - Mostrar: - Etiquetas:
Javascript seems to be turned off, or there was a communication error. Turn on Javascript for more display options.
para sienpre nuestros amores? Por vida del enbaxador, mi señor, que no passaréys
de aquí si no entráys.
loçana: No me lo mande vuestra merçed, que voy a pagar vn par
de chapines allí, a Batista chapinero.
germán: Pues entrá, que buen remedio ay. Ven
acá, llama tú aquel chapinero.
surto: Señor, sí.
germán: ¡O, señora Loçana, qué veni
da fue esta! Sentaos. Ven acá. Saca aquí qualque cosa que coma.
loçana: No, por vuestra vi
da, que ya he comido, sino agua fresca.
germán: Va, qu’eres neçio. Sácale la con
serua de melón que enbiaron ayer las monjas lonbardas, y tráele de mi vino.
loçana: Por el alma de mi padre, que ya sé que soys Alixandro, que si fuéssedes español,
no seríades proueýdo de melón, sino de buenas razones. Señor, con vos estaría to
da mi vida, saluo que ya sabéys que aquella señora quiere baruiponientes y no jubileos.
germán: ¿Qué me dezís, señora Loçana? Que más cariçias me haze que si yo fuesse su
padre.
loçana: Pues mire vuestra merçed, que ella me dixo que quería bien a vuestra merçed
porque paresçía a su agüelo, y no le quitaua tajada.
germán: Pues veys aý, mirá
otra cosa, que quando como allá, si yo no le meto en boca no come, que para mí no
me siento mayor fastidio que vella enojada, y sienpre quando yo voy, su fantesca y
mis moços la siruen mal.
loçana: No se marauille vuestra merçed, que es fantástiga, y que
rría las cosas prestas, y querría que vuestra señoría fuesse de su condiçión, y por esso ella
no tiene sufrimiento.
germán: Señora, concluý que no ay escudero en toda Guadalaja
ra más mal seruido que yo.
loçana: Señor, yo tengo que hazer. Suplícole no me detenga.
germán: Señora Loçana, ¿pues quándo seréys mía todo vn día?
loçana: Mañana. Que
no lo sepa la señora.
germán: Só contento, y a buen tienpo, que me an traýdo de Tí
buli dos truchas, y vos y yo las comeremos.
loçana: Beso sus manos, que si no fuera por
que vo a buscar a casa de vn señor vn pulpo, que sé yo que se los traen de España, y
tollo y oruga, no me fuera, que aquí me quedara con vuestra señoría todo oy.
germán:
Pues tomá, pagaldo y no vengáys sin ello.
loçana: Béssole las manos, que sienpre me
haze merçedes como a seruidora suya que só.
Mamotreto XXVII. Cómo va por la calle y la llaman todos, y vn Portugués
que dize
portogés:
Las otras besso.
loçana: Y yo las suyas, vna y boa.
por
togés:
Señora, sí. ¡Rapá, la graçia de Deus, só vuestro!
lo
çana: ¿Deso comeseremos? Pagá si queréys, que no ay coño
de balde.
canauario: A quién digo…, ¡señora Loçana!, ¿tan de
priesa?, soy forrier de aquella…
loçana: Para vuestra merçed no ay
priesa, sino vagar y como él mandare.
guardaropa: Me en
comiendo, mi señora.
loçana: Señor sea vuestra merçed de sus ene
migos.
canauario: ¿De dónde, por mi vida?
loçana: De buscar con
pañía para la noche.
guardaropa: Señora, puede ser, mas no lo creo, que quien me
nea la miel, panales o miel come.
loçana: ¡Andá, que no en balde soys andaluz, que más ha de
tres meses que en mi casa no sse comió tal cosa. Vos, que soys guardaropa y tenéys
mill cosas que yo desseo, y tan mísero soys agora como antaño, pensáys que ha de
durar sienpre. No seáys fiel a quin piensa que soys ladrón.
guardaropa: Señora,
enbiame aquí a vuestro criado, que no seré mísero para seruiros.
loçana: Biuáys vos mill
Leyenda: | Texto del editor • Entrada de personaje |
Descargar XML • Descargar TXT