RLA
Retrato de la Loçana andaluza. Edición digital
Opciones de visualización
Texto: - Mostrar: - Etiquetas:
Javascript seems to be turned off, or there was a communication error. Turn on Javascript for more display options.
burlo, por vida desa señora honrrada a quien vos queréys caualgar, y armar y no
desarmar!
patrón: ¡O, pese a tal! ¿Y eso dezís? ¡Por vida de tal, que lo auéys de prouar,
porque tengáys que contar!
loçana: ¡Ay, ay, por el siglo de vuestro padre, que no me hagáys
mal, que ya basta!
patrón: ¡Mal le haga Dios a quien no’s lo metiere todo, aunque sepa
ahogaros! ¡Y veréys si estoy ligado! ¡Y mirá cómo desarmo!
loçana: ¡Tal frojolón tenés!
Esta vez no la quisiera perder, avnque supiera hallar mi anillo que perdí agora quando venía.
patrón: Tomá, veys aquí vno que fue de monseñor mío, que ni a mí se me oluida
rá, ni a vos se os yrá de la memoria de hablar a essa señora, y dezilde lo que sé hazer.
loçana: ¡Por mi vida, señor, que como testigo de vista diré el aprieto en que me vi! ¡Ay, ay! ¿Y
dessos soys? Desde aquí voy derecha a contar a su merçed vuestras virtudes.
patrón: Sí,
mas no esta, que tomará çelos su porfía.
loçana: Muncho hará a vuestro propósito, avnque estáys
çiego. Que segund yo sé y he visto, essa señora que pensáys, que es a vuestra vista hermosa, no se
ua al lecho sin çena.
patrón: ¿Cómo? ¡Por vida de la Loçana!
loçana: Que su cara está en mu
das cada noche, y las mudas tienen esto, que si se dexan vna noche de poner, que no va
len nada. Por esso se dize que cada noche daua de çená a la cara.
patrón: Y essas mudas, ¿qué
son?
loçana: Çerillas hechas de huuas asadas. Mas si la veys debaxo de los paños, lagar
tixa pareçe.
patrón: ¡Callá, señora Loçana, que tiene graçia en aquel menear de ojos!
loçana: Esso yo me lo tengo, que no soy puta, quanto más ella, que biue desso.
patrón: Quien
a otra ha de dezir puta, á de ser ella muy buena muger, como agora vos.
Mamotreto XXXVIII. Cómo la Loçana entra en la baratería de los
gentiles ombres, y dize
loçana:
Algo tengo yo aquí, que el otro día quando vine, por no tener fauor, con seys
ducadillos me fuy, de vn resto que hizo el faraute, mi señor. Mas agora que es el
canpo mío, restos y resto mío serán.
octauio: Señora Loçana, resto quexosso
será el mío.
loçana: ¡Andá, señor, que no de mí!
aurelio: Vení acá, señora Loçana, que
aquí se os dará el resto y la suherte prinçipal.
loçana: ¡Biua essa cara de rosa, que con essa
magnifiçençia las hazés esclauas siendo libres! Que el resto dizen que es poco.
aurelio:
¿Cómo poco? ¡Tanto, sin mentir!
loçana: Cresca de día en día, porque gozés tan florida
moçedad.
aurelio: Y vos, señora Loçana, gozéys de lo que bien queréys.
loçana: Yo, se
ñor, quiero bien a los buenos y caualleros que me ayudan a pasar mi vida sin dezir
ni hazer mal a nadie.
octauio: Esso tal sea este resto, porque es para vos. Tomaldo, que
para vos se ganó.
loçana: ¡Sepamos quánto es!
otauio: Andá, callá y cogé, que todos di
zen amén, amén, sino quien perdió, que calla.
loçana: Soy yo capellana de todos, y más
de su señoría.
oraçio: Cogé, señora Loçana, que si los pierdo, en auellos vos los
gano, avnqu’el otro día me motejastes delante de vna dama.
loçana: ¿Yo, señor? Lo que
dixe entonçes digo agora, que ellas me lo an dicho, que diz que tenéys vn diablo que pare
çe conjuro de sacar espíritus.
oratio: ¡Oh, pesse a tal! ¿Y esso dizen ellas? No saben bien
la materia.
loçana: Si no saben la materia, saben la forma.
oraçio: ¡No ay ninguno ma
lo, moças!
loçana: Señor, no, sino que vnos tienen más fuerça que otros.
milio: Seño
ra Loçana, hazé parte a todos de lo que sabéys. ¿De mí, qué dizen, que no me quieren ver
ni oýr?
loçana: ¡Ay, pecador! Sobre qué dizen… que vuestra merçed es el que muncho hizo.
salus
tio: ¿Y yo, señora Loçana?
loçana: Vuestra merçed, el que poco y bueno, como de varón.
Leyenda: | Texto del editor • Entrada de personaje |
Descargar XML • Descargar TXT